Veysel’in ölümünden sonra, Yaşar Kemal, Baldaki Tuz (1973) adlı kitabında aşığı gönül gözüyle değerlendirmiştir. Cahit Öztelli’nin başlattığı Aşık Veysel Gerçeği (1974) ve Veysel Şişirilmiş Bir Balondu (1976) iddiaları büyük tartışmalara yol açmıştır.
Memmed Aslan 1982’de Baku’da basılan kitabında Yunus ile Veysel’i ele almıştır: Yunus İmre Aşık Veysel İki Zirve. Battal Pehlivan, Aşık Veysel, Yaşamı, Sanatı, Şiirleri (Deniz Yay., İstanbul 1984)’nde aşığı ele almıştır. Yavuz Bülent Bakiler, sonradan yeni basımları da yapılan eserinde Âşık Veysel (Tercüman Yay. ve Kültür Bakanlığı Yay., Ankara 1986)’i daha çok birlik ve beraberlik noktasından değerlendirmiştir. Orhan F. Köprülü ise, 6 ciltlik Yunus Emre’den Aşık Veysel’e Türk Klasikleri’ni 1980’li yıllarda yayımlamıştır.
1990’lı yıllarda Veysel yine gündemdedir. Umay Günay’ın vefatını 20. Yılında Veysel’i değerlendirdiği Aşık Veysel ve Aşık Tarzı Şiir Geleneği (1993) bu tür çalışmalar arasında özel bir yere sahiptir. Metin Turan, Âşık Veysel (Yaşamı-Sanatı-Şiirleri). (Prospero Yay., Ankara 1994) adlı eserini, sonradan birkaç kez daha yayımlamıştır. Muzaffer Uyguner, 1968’de Türk Dili’nin Türk Halk Edebiyatı Özel Sayısında (Sayı:207) yazdığı Aşık Veysel Üzerine başlıklı yazısını genişleterek Aşık Veysel, Yaşamı, Sanatı, Şiirlerinden Seçmeler (Bilgi Yay. Ankara 1990) adlı kitabını yayımlamıştır. Gülağ Öz, Bütün Yönleriyle Aşık Veysel, Yaşamı, Sanatı, Şiirleri (Ayyıldız Yay., Ankara 1994)’de ozanımızı tanıtmış; Adaşı ve hemşerisi Veysel Kaymak, Anı-Şiir-Resimlerle Âşık Veysel’li Yıllar, Bilinmeyen Yönleriyle Âşık Veysel’in Gerçek Yaşamı (Kuloğlu Mat., Ankara 1997)’da anı ve izlenimlerden yola çıkarak Veysel’i gündeme getirmiştir. Kitabın 2000’den sonra yeni basımları yapıldı. Dr. Ömer Uluçay, Aşık Veysel, Araştırma-Tartışma- Alıntı (Hakan Ofset, Adana 1995) adlı kitabında aşığı bir hekim gözüyle kalıcı yönleriyle değerlendirmiş, Veysel’le ilgili tartışmalara ve 40 kadar kalıcı şiirine kitabında yer vermiştir.
Kültür Bakanlığının aşığın ölümünün 25. Yılında yayımladığı Dostlar Seni Unutmadı Aşık Veysel (Ankara 1999, Haz. Metin Turan ve Gülağ Öz) adlı Türkçe-İngilizce olarak hazırlanmış kitap ve albümde, İlhan Başgöz’ün katkılarıyla Veysel’in eski ses kayıtları ile tüm fotoğrafları bir CD ve kitapta toplanmıştır. 3000 adet basılan bu prestij yayınla Veysel bütün dünyaya tanıtılmıştır.
Kutlu Özen, yayımlanmış yazılarını, Âşık Veysel / Selam Osun Kucak Kucak (Dilek Ofset Mat., Sivas,1998) adıyla kitaplaştırmıştır. 2. Baskısı da yapılan kitap, Veysel’in Sivas’taki çevresini aydınlatmaktadır. Niyazi Yılmaz’ın Âşık Veysel. (Ocak Yay., Ankara 1996)’i aşığımızı Milli Kültürümüzdeki Yeri açısından değerlendiren bir çalışmadır.
Fahir İz, (“ʿĀs̲h̲ik Weysel”, EI2 Suppl. (İng.), s. 91.) İngilizce basılan İslam Ansiklopedisi’nde aşıkla ilgili maddeyi kaleme almıştır. Türk Ansiklopedisi’nde yine aşığı tanıtan bir madde bulunmaktadır. (C. XXX, 220-221) Diğer ansiklopedilerde ve edebiyatçılarla ilgili ansiklopedilerin tümünde ona yer verilmiştir. Türkiye Diyanet Vakfı’nın yayımladığı İslam Ansiklopedisi’nde yayımlanan Aşık Veysel maddesini de Aydın Oy yazmıştır. (1991, C:4, s. 6)
Milliyet Sanat Dergisi (Âşık Veysel Özel Sayısı, S. 26, 30, İstanbul 1973); Sivas Folkloru (Âşık Veysel Özel Sayısı, S. 4, Sivas 1973) ve Türk Folklor Araştırmaları (Âşık Veysel Özel Sayısı, S. 296, 1974) aşık ile ilgili özel sayılardan bazılarıdır. Antoloji (1981), Maya, Halay, Tarla, Varlık, Türk Edebiyatı, Türk Folkloru, Halk Ozanlarının Sesi, Folklor/Edebiyat adlı dergilerin de bazı sayılarında Veysel’e geniş bir yer verilmiştir. Çeşitli okul, dernek ve kuruluşların bültenlerinde de ozanımızdan ve eserlerinden söz edilmiştir. Aşık Veysel Derneği, 2000’li yılların başında Ankara’da Dost Dost adlı aylık bir dergi yayımlamıştır. Aynı derneğin Veysel’in ölümünün 25. Yılında Ankara’da TRT ile birlikte düzenlediği Türk Kültüründe Sivas’ın Yeri adlı etkinliğe 1998’de ben de bir bildiriyle katılmıştım. TRT Ankara stüdyolarında düzenlenen canlı yayınlarda Veysel’le ilgili konuşmalar yapılmış, anı ve izlenimler dile getirilmişti. Akşamları da iki ayrı yemek ve şenlik programı düzenlenmişti. Ozanlar Derneği’nin Veysel’le ilgili etkinliği 2012’de Ankara’da gerçekleşti.
Veysel hakkında bugüne kadar yüzlerce makale, bildiri, konferans, radyo televizyon yayını, anma günleri de dâhil olmak üzere çok çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Bu tür programlardan bazılarını yerel televizyon kanallarında ben de hazırlamıştım. Bugüne kadar Veysel'le ilgili 40’a yakın kitap yayımlanmıştır. Bunların yanı sıra ülke dışında da onun hakkında İngilizce ve Fransızca makaleler çıkmıştır. Şiirleri, Nimet Arzık tarafından Fransızcaya; Kemal Sılay tarafından İngilizceye çevrilerek yayımlanmıştır. Bu çalışmalara bakarak edebiyatımızda hakkında en fazla çalışma yapılan âşığın Karacaoğlan, Pir Sultan ve Veysel olduğunu söyleyebiliriz.
Nejat Sefercioğlu – Aydın Kuran, Âşık Veysel Bibliyografyası ( Ankara 1983)’nı hazırladılar. Ancak aradan geçen 40 yılda Veysel’le ilgili epeyce yayın yapıldı. Güncel yayınların da yer alacağı bir açıklamalı bibliyografya yapılmasının vakti çoktan gelmiştir. A’dan Z’ye Aşık Veysel adlı Ansiklopedik bir çalışma Veysel için de yapılmalıdır.
Diğer âşıkların Âşık Veysel için söyledikleri deyişler de bir kaç kitapta toplanmıştır: Ölümünün Onuncu Yılında Âşık Veysel’e Deyişler (Haz. Hayrettin İvgin – İrfan Ünver Nasrattınoğlu, Ankara 1983) bunlardan ilkidir. Ankara’da Aşık Veysel Kültür Derneğinin yayımladığı Aşık Veysel’e Şiirler (1998) ve İhsan Öztürk tarafından hazırlanan Notalarıyla Aşık Veysel ve Aşık Veysel’e Şiirler (1998) adlı kitaplar bulunmaktadır. İkinci eserde Veysel’in 70 türküsünün notasına yer verilmiştir. Türküler alfabetik olarak dizildiği için aradığın türkünün notasını kolayca bulup yararlanabiliyoruz ve türküleri çalıp söylemeyi öğreniyoruz. Teşekkürler İhsan Öztürk zihnine, kalemine, yüreğine sağlık.
Armağan Coşkun Elçi, iki makalesinde Müzik Yönü ile Aşık Veysel (2009) ve Veysel’in Müziği (2015) üzerinde durmuştur. Sıtkı Bahadır Tutu, hazırladığı doktora tezinde ve Sivas’ta sunduğu bildirisinde (2015) Veysel’i müzikoloji yönünden değerlendirmiştir.
Türk halk edebiyatı alanında düzenlenen panel forum ve sempozyumlarda Veysel’le ilgili bildiriler sunulmuştur. Ankara’da düzenlenen Türk Kültüründe Sivas’ın Yeri (1998) ve Sivas’ta düzenlenen Emlek Yöresi Aşıkları (1998); Dünya Ozanı Aşık Veysel (2015) sempozyumlarında sunulan bildiriler daha sonra yayımlanmıştır. Hakkında çıkan yazıların ve araştırmaların tümünün bir araya toplandığı bir Aşık Veysel Kitabı’na hala ihtiyacımız vardır.
Veysel üzerine bugüne kadar roman türünde yazılmış kitapların en güzeli olan Kör Oldum Veysel Oldum (e Yay. İstanbul 1991, sonraki basımlar İnkılap Yay.), kendisi de Şarkışlalı, Veysel’le hemşeri olan Erdoğan Alkan’a aittir. Kıymetli dostum Alkan’ın aşık’la otuz yıla yakın dostluğunun ve çevresine değgin birikimlerin ürünüdür. Dünya şiirininin temel taşı büyük ozanları dilimize aktaran, öte yandan, salt kendine özgü, izlenimci ve simgeci bir şiiri sürdüren Alkan, kökeniyle bağlantısını kesmedi. Sivas’ın kıraç bozkır toprağı ozan yönünden bereketlidir. Yazarımız da, elinde saz, dilinde söz, bu geleneğin içinde buldu kendini. Âşık Veysel’le uzun dostluğunda ve bu romanı yazmasında bu geleneğin payı büyüktür. Şiirinde izlenimci ve simgeci Erdoğan Alkan, Türk romanında "İzlenimciliğin" ve "Sembolizmin" örneğini veriyor.