Dil, bir bölgenin kimliğini yansıtan en önemli kültürel unsurlardan biridir. Türkiye’nin farklı bölgelerinde konuşulan şiveler, sadece kelimelerden ibaret olmayıp, o bölgenin yaşam tarzını, kültürünü ve tarihini de anlatır. Malatya şivesi de bu açıdan oldukça zengindir ve kendine has özellikleriyle dikkat çeker.
Malatya’da günlük yaşamda konuşulan dilin ritmi ve tatlılığı, hem şehir merkezinde hem de kırsal mahallelerinde hâlâ güçlü bir şekilde yaşatılıyor. Öyle ki dünyanın neresinde olursa olsun her Malatyalı, şivesi sayesinde birbirini kolayca tanıyabiliyor.
Malatya şivesi, günlük hayatta sıkça kullanılan ve bölgeye özgü kelimelerle zenginleşiyor. İşte bazı örnekler;
Gögerti: Sebze
Suvarmak: Sulamak
Mişmiş: Kayısı
Balcan: Patlıcan
Küte: Acur
Bibi: Hala
Ami: Amca
Bervanik: Önlük
Bicik: Buzağı
Bilik: Tandır ekmeği
Boyna: Daima
Cıbıl: Züğürt
Cılğa: İnce patika yol
Cıncık: Cam, yeni ve güzel eşya
Çapik: Alkış
Çabik: Acele
Çağa: Çocuk
Ellam: Herhalde
Gevende: Geveze
Gever: Bahçe küçük bölüm
Gıdik: Oğlak
Kındırik: Ufak tefek
Kırtik: Biraz
Kızzılkurt: Kızgınlıkla söylenen sözcük
Kurrik: Sıpa
Örgetleme: Akıl verme, aklını çelme
Şorik: Tükürük
Teşt: Büyük leğen
Zarha: Buğdaydan yapılan kuru gıdaların tümü