Şimdilerde sade yaşıyorum hayatı, böylesi daha kolay, daha az yıpratıyor kalbimi..Kızgın da değilim beni üzenlere, kıranlara, iyi niyetimi hak etmeyenlere..
Sanırım pek de umursamıyorum artık gülüp geçiyorum, belki de bu çağın insanlarına küsecek kadar kıymet vermek gelmiyor içimden..
Hatıramda unutamadığım kıymetli birkaç küçük an, anılarım, çocukluğum, gülüp oynadığım umut dolu günlerim, samimi kahkahalarım, sebepsiz mutluluklarım var, ne güzelsiniz.. Ne çok özlenecekmişsiniz günün birinde, bu kadar erken kaybedip arayacağımı tahmin edememişim..
Samimi, çıkarsız insanların var olduğu; kanaat edilen, yokluğun dahi mutlu olmanın önüne geçemediği sevgi dolu zamanlarmış..Şimdi her şey eksik..Sahte ilişkiler, menfaat dostlukları, güvensiz ortamlar, kalabalık içinde koskoca bir yalnızlık..
Sadece kendini düşünen, var ama aslında olmayan insanlar topluluğu, bana tam da bu sıralar Mevlana'nın sözünü hatırlatıyor: "Sen uzattığın eli tutmayan ele mi dargınsın, yoksa onu tutmayacak bir ele uzattığın için kendine mi kızgınsın?".
Nasıl da güzel anlatmış, günümüz kırgınlıklarını, hayal kırıklıklarını..Uzanan eli tutmak, düştüğü yerden kurtarmak, destek olabilmek ne erdemli bir davranış oysa şimdilerde uzatılan eller havada kalıyor, kimsesiz, garip, boynu bükük..İnsanlar yardım etmekten aciz, adeta iyilik etmekten korkuyor gibi..
Bağlanmaktan, sorumluluk almaktan kaçma tavrı, insanların acılarını, yaralarını görmezden gelmeye sürüklüyor toplumu..Mazlumun sesini duymuyorlar. Zulmün, haksızlığın feryatlarına kulaklarını tıkıyorlar..Gözleri görüyor ama kör olan kalpleri anlamıyor, anlamak gibi bir çabaları da var mı zaten (!)
Hâl böyle olunca kime, ne için tutulmayacak elinizi uzatıyorsunuz? Medet umduklarınız değil mi ki merhametten bihaber, sevgiden yoksun; vicdandan mahrum?
Boşver, darılma, ne kendine kız ne de onlara gücen..Gönlü mahzun olanın tesellisi Allah'tır diyen Şemsi hatırla..Sana en güzel dost olan Rabbine sığın, buruk da olsa yüreğin, sen yine O'nun kapısında bekle..Allah de, ötesini bırak..Sadece herkese, kalbi kadar bir hayat, sevgisi kadar mutluluk, dürüstlüğü kadar adalet, cömertligi kadar zenginlik, affedebildiği kadar bağışlanma, gönlü kadar güzellik dile..
Her şeye rağmen gül, inan gülmeye değersin, çok değerlisin; unutma! Yaşanmaya değer ne varsa yaşamak, beklenti duymadan, minnet etmeden, işte bunu başarırsak dikenli yollar bitecek..Karşılık beklemeden, yüreğimizden verdiğimiz gün, gül bahçelerine varacağız ve orada bizi bekleyen güzel insanlarla karşılaşacağız.. İyi insanlara çıksın tüm yollarımız, dilerim..