İçimizdeki çocuğu yaşatmak, hayata karşı duygusal olarak açık olmak, meraklı ve öğrenmeye istekli olmak, hayal gücümüzü ve yaratıcılığımızı beslemek demektir. Yetişkinlikle birlikte zaman zaman unutulan bu özellikleri hatırlamak, hayatı daha renkli ve keyifli kılar.
Çocuklar dünyayı keşfederken her anı dolu dolu yaşarlar. Bir çiçeği incelemek, yağmurda koşmak, yeni bir oyun denemek onlar için büyük bir heyecan ve öğrenme fırsatıdır. İçimizdeki çocuğu yaşatmak da bu deneyimleri tekrar hatırlamak, günlük koşturmacadan uzaklaşıp anın tadını çıkarmaktır. İçimizdeki çocuğu yaşatmak, hayatın koşturmacası arasında sıkışıp kaldığımız anlarda bize yol gösteren bir kavramdır. Çocukluğumuzun masumiyeti, merakı ve keşfetme isteği, içimizdeki çocuğun canlı kalmasını sağlayan unsurlardır. Peki, içimizdeki çocuğu yaşatmanın yolları nelerdir?
Birincisi, hayata karşı merakımızı kaybetmemek. Çocuklar gibi, dünyayı sorgulamak, öğrenmek ve keşfetmek için çaba göstermek, içimizdeki çocuğu besler. Yeni bir konu hakkında araştırma yapmak, yeni bir beceri öğrenmek veya farklı bir deneyim yaşamak, hayata karşı olan ilgimizi ve heyecanımızı canlı tutar.
İkincisi, yaratıcılığımızı ve hayal gücümüzü beslemek. Çocuklar gibi hayal kurmak, fantastik dünyalara yolculuk etmek, içimizdeki çocuğun özgür ruhunu besler. Bir hikâye yazmak, resim yapmak, müzikle uğraşmak veya doğa ile iç içe olmak, yaratıcılığımızı canlı tutar.
Üçüncüsü, eğlenceli aktiviteler yapmak. Çocuklar gibi oyun oynamak, kahkaha atmak, neşeli ve enerjik olmak, içimizdeki çocuğu canlandırır. Arkadaşlarla vakit geçirmek, sevdiğimiz bir hobiyi yapmak veya sadece keyif aldığımız bir şeyi yapmak, ruhumuza iyi gelir.
Dördüncüsü, doğayla bağlantı kurmak. Doğa, içimizdeki çocuğu canlandırmak için mükemmel bir ortamdır. Bir ağacın altında oturmak, çiçekleri incelemek, kuşların şarkısını dinlemek, iç huzurumuzu ve mutluluğumuzu artırabilir.
Son olarak, günlük hayatta oyunlaştırmak. Rutin işleri veya sorumlulukları bir oyun gibi düşünmek, içimizdeki çocuğu yaşatmanın bir başka yolu olabilir. Ev işlerini yaparken şarkı söylemek, yolda yürürken zıplamak gibi basit hareketler bile içimizdeki çocuğu canlandırabilir.
İçimizdeki çocuğu yaşatmak, hayatın getirdiği zorluklar karşısında bile pozitif ve neşeli olmamızı sağlar. Bu nedenle, zaman zaman kendimize izin vererek, çocuksu bir neşe ve merakla hayatı kucaklayabiliriz. Unutmayalım, içimizdeki çocuk aslında bize en büyük ilham kaynağı olabilir.