İlk mezun, ilk görev yeri, ilk öğrencileri...
Dorukta bir heyecan.
Merdivenlerin başında.
Elinde bir sopa.
Genç, yakışıklı, parlak ve bir o kadar da kararlı, bir o kadar sert.
Ona göre bu disiplin!
Merdivenlerin üstünde,
Tepeden,
Şöyle bir baktı öğrencilere.
Öğrenciler ona.
Pür dikkat.
Çıt yok.
Kim bu? Dedi herkes.
Bakın Çocuklar; dedi.
Bir zaferden çıkmış edayla.
Eller arkada; meydan okurcasına gitti geldi merdivenlerin başında.
Adım Nurettin Gökgöz.
Bundan sonra müdürünüz benim.
Buda yardımcım.
Fatih Ali Duran.
“Badigart” tipli, hilal bıyıklı.
Kara yağız, genç delikanlı, sert bakışlı ve haşin ve eller arkada ve Belliki sahibine sadık..
En alasından..
Yeni müdür heyecanlı.
Yutkundu.
Sert bir edayla.
Şimdi;
Rahat.
Hazır ol,
İstiklal Marşı için..
Hep bir ağızdan, yüksek sesle.
Başla.
Dedi.
Başladılar.
“Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak.
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak...”
.....
Marş bitti.
Andımız dedi.
Ses yükseldi, görüntü ağırlaştı, ortam karardı!
İçinden güldü.
Başla.
“Türküm, doğruyum, çalışkanım..
...Varlığım Türk varlığına armağan olsun.
Ne mutlu Türküm diyene..”
Ali Rıza Göktaş, Sabatin bal, Münür Taştan,Fuat Yıldırım ve diğerleri içerde!
Darbenin muzdaripleri kıdemliöğretmenlerimiz...
Demir parmaklı! Pencerelerinardından dalgın, baygın, şaşkın,
Ve de çaresiz..
Bakıyorlardı öğrencilerine.
Fazla sürmedi,
Hava soğudu.
Okul, sınıf, sokak mahalle,
Doğanşehir, Malatya ve cümle memleket.
Bir, iki, üç, beş derken
Sen Kürt, o Türk, sen Sünni o Alevi
Sen Sağcı, o solcu
O faşist, bu komünist..
Etki, ekti ekeceğini!
Tüm memleket sathına.
Faşizmi öğrettiler pratikten, uygulamalı.
Sağı, solu.
Kominizmi teoriden..
Sıralar, sınıflar, caddeler sokaklar evler mahalleler,
Gönüller soğudu.
Düştü yüreğe bir damla kan.
Aktörler de neşe.
Yöneticiler de telaş..
Plan işlemekte.
Adım, adım. Küçükten büyüğe..
Bir korku tünelinde.
Sokaklarda kan, gözyaşı ve savaş.
Vatan ve memleket uğruna.
Vur, kır, geç.
Nurettin okulu,
Fatih Doğanşehir’i fethetti bile.
Hava da bir korku
Korkuda bir endişe.
Savaş ektiler.
Barışı, insanı kırdılar
Vatan millet adına!
Vurun, dediler.
Vurdular.
Atın. Dediler.
Attılar.
Vatan millet çocuklarını.
Mahkemeler, zindanlar, hapishaneler den geçirdiler.
Biri birindenhabersiz vuruldu.
Köşe başlarında.
Karanlık dar sokaklarda, okul kapılarında, grev çadırlarında..
Faşizm bu olsa gerek.
Böl, parçala yönet.