Küfür etmek genel anlamda; sevilmeyen olayları, insanları ya da duyguları inkâr ederken, doğruyu ya da yanlışı reddederken, yapılan hataları yok sayarken, dine, kadına, erkeğe, çocuğa, cinselliğe ya da farklı ırklara hakaret ederken kullanılan aşağılık söylemler anlamlara gelir.
Bana göre küfür; çevresine ve özelliklede kendisine saygı duymayan, empati yoksunu ve özgüveni sıkıntılı insanların duygularını bastırmak ve rahatlamak için kullandığı sözcüklerdir. Bilgili, kültürlü ve nazik insanlar birbirine küfür etmez. Fakat bir türlü önüne geçemediğimiz ve dizginleyemediğimiz öfke duygusu küfür etmek için bir neden olur. Örneğin; ayak parmağımızı vurduğumuzda, trafiğe yakalandığımızda ya da çayımızı, kahvemizi üzerimize döktüğümüzde birden küfür edip, söylenmeye başlarız. Kısacası içgüdüsel olarak küfre başvurur, genelde ağız dolusu söylenir ve birden büyülenmiş gibi rahatlarız.
Mark Twain küfür için, "Bazı durumlarda küfür, inkâr etse de son derece inançlı birini bile rahatlatabilir." diyor.
BBC Dünya Servisi radyosu dinleyicilerinden Gadi "Stresli bir durumda ya da beklenmedik bir şey olduğunda, küfür etmek refleks gibi bir şey ve bir şekilde iyi de hissettiriyor" diyor.
Dr. Stevens “Küfür ettiğimiz koşullarda, normal kelimeye kıyasla genelde kalp atışı hızımızın arttığını görüyoruz. Bu küfre yönelik bir tür duygusal tepkiye işaret ediyor ve küfrün bir tür duygusal dil olduğunu biliyoruz” diyor.
Bazen de insanlar kendini ifade ederken küfür cümlelerine başvurur. O halde birçok insan iletişim kurarken küfre başvuruyor demeli miyiz?
Kısacası küfür etmek duygusal bir tepkidir. Hayal kırıklığına uğradığımızda, şaşırdığımızda veya sinirlendiğimizde küfür bize duygusal olarak rahatlama imkânı sağlar. Duygularınızı göstermek anlamında en dışavurumsal araç gibi görünüyor.
Fatoş Karaoğlu - Malatya