17 Haziran 1944 tarihi, sadece İzlanda için değil, tüm İskandinav bölgesi için de bir dönüm noktasıydı. Bu soğuk ve görkemli adanın Danimarka'dan bağımsızlığını ilan ettiği bu tarih, yüzyıllara yayılan bir mücadelenin ve azmin sonucunu temsil ediyordu. Peki, İzlanda neden Danimarka'dan ayrılmak istedi? Bu ayrılığın arkasındaki hikayeyi biraz daha yakından inceleyelim.
BAĞIMSIZLIK ATEŞİNİN İLK KIVILCIMI
İzlanda'nın bağımsızlık arayışı 13. yüzyıla kadar uzanmaktadır. O dönemde Norveç Krallığı'nın bir parçası olan ada, 1262 yılında bir iç savaş sonucunda bağımsızlığını kazanmıştı. Fakat bu özgürlük kısa sürdü. 1380 yılında Danimarka, Norveç'i ve dolayısıyla İzlanda'yı da kontrol altına aldı.
Yüzyıllar boyunca Danimarka Krallığı, İzlanda üzerinde siyasi ve ekonomik hakimiyet kurdu. Bu durum, İzlandalılar arasında giderek artan bir hoşnutsuzluğa yol açtı. 19. yüzyıla gelindiğinde, İzlanda'da milliyetçi bir akım güçlenmeye başladı. İzlandalılar, kendi dillerini, kültürlerini ve siyasi sistemlerini koruma arzusundaydılar.
I. DÜNYA SAVAŞI VE BAĞIMSIZLIK TALEBİ
I. Dünya Savaşı, İzlanda'nın bağımsızlık mücadelesinde önemli bir dönüm noktası oldu. Savaş sırasında Danimarka'nın tarafsız kalması, İzlanda'ya ticari ve siyasi açıdan daha fazla özgürlük sağladı. Bu durum, İzlandalıların bağımsızlık arzusunu daha da pekiştirdi.
17 HAZİRAN 1944: TARİHİ AN
II. Dünya Savaşı'nın sona ermesiyle birlikte İzlanda, nihayet bağımsızlığını ilan etme şansı yakaladı. 17 Haziran 1944 tarihinde yapılan bir halk oylamasında İzlandalılar'ın ezici çoğunluğu bağımsızlığı destekledi. Bu tarihi olaydan sonra İzlanda, Birleşik Krallık ve ABD'nin desteğiyle Danimarka'dan resmen ayrılarak bağımsız bir cumhuriyet oldu.
BAĞIMSIZLIK SONRASI İZLANDA
Bağımsızlığını kazanan İzlanda, kendine özgü bir demokrasi ve refah sistemi kurmayı başardı. Bugün İzlanda, dünyanın en gelişmiş ve en mutlu ülkelerinden biri olarak kabul edilmektedir.