Bir anlamda kıskançlık ve cimrilik ikiz gibidir. Birilerinin sahip olduğu güzellikleri kıskananlar mutlaka vardır. Sahip olduğunuz güzellikleri ve iyilikleri kıskananlar, bunların daha azını bile size layık görmedikleri için cimridirler. Çünkü kendilerinin dışındaki insanların hayatlarının zor ve hüzünlü geçmesini isterler. Başkalarının mutsuzluğunu istemek kişiye ne kazandırır bilemem.
Kıskançlıkta ve cimrilikte bencillik duygusu aşırı biçimde ön plana çıkar. Kıskançlık ve cimriliğin esareti altında olmayan insan, sevdiği kişi ile daha çok zaman geçirmek ister. Sevgisini her an, her biçimde sunmaya çalışır. Sevdiği bir yiyeceği bile tadına vararak yemek ister.
Cimriler sevdiklerini biriktirirler. Bu nedenle sevdikleri ve istedikleri güzelliklerin tadına varamazlar.
Kıskançlık ruhu ağır basanlar ise iyilikleri ve güzellikleri çekemezler. Etrafta gördükleri her şeyin sadece kendilerine ait olmasını isterler. Kendilerine ait olmayan herhangi bir şey gördüklerinde nefes alışları ve aynı zamanda bakışları değişir. Ne kendilerindeki ne de başkasındaki iyiliği ve güzelliği değerlendiremezler. Bunun yanı sıra ellerinden sabun gibi kayıp gitmesine sebep olurlar. Kıskançlar ve cimriler bu nedenle kardeş gibidirler.
Belki de cimrilik, kıskançlık duygusundan kaynaklanıyor olabilir. Bu açıdan bakıldığında kendi iç dünyasına kapanmış kimselerin, başka birine duyduğu sevgiyi diğer insanlarla paylaşmamalarını doğal karşılamak gerekebilir.
Toplumun bütününü kucaklayan sevgide ne kadar cömert olunması gerekirse; özel sevgide de bir o kadar cimri olunmalıdır. Çünkü özel sevgi kişiseldir. Paylaşılamaz. Özelliği ve kişiselliği ona gizem kazandırır. Kişisel sevgi, iki kişi arasında özveri gerektirir. Bence yeryüzünde şahit olunacak en büyük fedakârlık da budur.
Kendisine ait bir şeyi karşındakine vermek, insanlara hep zor gelmiştir. Varken vermek kolaydır. Zor olan; yok olanı verebilmektir. Asıl özveri; kendisinde olmayanı ya da az olanı verebilmektir. Tam olarak ifade etmek gerekirse kendisinin ihtiyaç duyduğunu karşısındakine sunabilmektir özveri…
Sen, ihtiyaç duyduğunu başka birine sunabiliyorsan, insan olarak yaratılış amacına uygun davranış sergiliyorsun demektir