6 Şubat’ta ‘asrın felaketi’ olarak nitelendirilen büyük bir deprem yaşadı. Malatya dahil 11 ilin etkilendiği hatta toplamda 19 ilde hasarın yaşandığı deprem sonra Malatya’da ev sahipleri fırsatçılık yapmaya başladı.
Kahramanmaraş merkezli depremler hepimizin hayatını değiştirdi. Pazar günü sonrası pazartesi herkes işe gitmek ya da sabah erkenden kalkıp işlerini halletmek için uykuya daldı. Sabah yaşanan felaketten binlerce insan uyanamadı. Evimiz başımıza yıkıldı, birçok canımızı kaybettik. Şehirlerimiz yerle bir oldu.
Malatya, ah Malatya’m… Depremin yıktığı illerin başında geliyor Malatya. Yüzlerce canımız enkaz altında kaldı ve kaybettiklerimiz oldu. Bu depremde en ağır yarayı alanlardan biriyim. Canlarımız kaybettim.
Koskoca bir şehrin hafızası yok oldu. Şehir merkezimiz yerle bir olurken şu anda her yerde enkaz var. Evet, hala enkaz var… Ama enkaz altında sadece canlarımız, hatıralarımız değil vicdanlarımızda kaldı.
Hele de ev sahipleri! Gerçi birçok ev sahibinin zaten vicdanı yoktu. Depremden sonra bunu bir kez daha gördük. İnsanlar barınacak yerleri olmadığı için şehri terk etmek zorunda kaldı. Çok değerli idarecilerimiz, “Geri dönün” çağrısında bulundu. Geri çağırdığınız çağırmasına da ya fahiş kiralar ne olacak?
Allah’tan korkun, kuldan utanın. Deprem öncesi en yüksek kira 5 bin lira iken depremin yıktığı bu şehirde 20 bin lira kira istenen evler var hem de memur şartı aranarak. Yaşanacak alan mı bıraktınız ki “Geri dönün” diyorsunuz. Hani nerede yüzde 25? Bırakın yüzde 25’i yüzde 500 hatta yüzde 700 kira artışları oldu.
Fırsatçı ev sahipleri, “Kiracım deprem yaşadı. O da bir insan” demedi. Birçoğu il dışına gitti, hatta oralarda ev tuttu. Sonrada şehir dışında kaldıkları evin kirasını karşılasın diye Malatya’daki kiraların artırabildikleri kadar artırdılar. 2 bin liralık ev oldu 12 bin lira. Şehri idare edenler ise bunu sadece izledi. Depremin vurduğu kiracı, fırsatçı ev sahipleri yüzünden ikinci bir afeti yaşadı.