6 Şubat depremlerini geride bırakan Malatya’da hala yıkımlar devam ediyor. Nerdeyse bir yıl oldu, hala Malatya bu yıkım cenazesini kaldıramadı. İnsanlar her gün 6 Şubat’ın getirdiği zorluklarla karşı karşıya kalıyor.
Şehir merkezi deseniz yıkılmış, çökmüş, yok olmuş. Yani, aslında merkez diye bir yer kalmamış.
Esnaf deseniz, bir dokunan bin ah işitiyor. Ekmek teknelerinin kapılarını sabah açıyorlar açmasına ama gün içinde ne giren var ne de soran… Ancak camekânlardan bakıp bakıp gidiyorlar.
Öyle olur tabi, şehrin ortasına beton santrali kurarsanız ne iş olabilir ki. Şaka gibi, tam bir yıl olmuş merkez yıkılalı ama hala çarşı yapmak için temelden su çekiyorlar…
O su bitmez beyler bitmez! Doğayla savaşı şu ana kadar kazanan olmamış ki siz de yer altıyla başa çıkasınız… Neyse inatla çarşıyı, yerinde yapacağız diyorsanız buyurun devam edin…
Gelelim şu trafik sorununa, yahu ne yaya ne de sürücü olarak adım atılmıyor bir yere… Her yer iş makinesi. Madem çalışma yapıyorsunuz trafiğe kapatın.
Alt yapı deseniz kalmamış, nereye dönseniz orası berbat…
Malatya, tama olarak şantiye alanına dönmüş, hem de devasa bir şantiyeye.
Malatya'nın içinde ve çevresindeki yollardaki kalite sorunu göz ardı edilemez bir boyuta ulaşmış durumda.
Şehir merkezindeki ana yolların bile bazı kesimlerindeki bakım ve düzenlemeler ihmal edilmiş durumda. Bu durum, trafik sıkışıklığına ve yol güvenliği sorunlarına yol açıyor.
Özellikle yağışlı dönemlerde yolların çamur deryasına dönüşmesi, sürücülerin ve yayaların güvenliğini tehlikeye atıyor. Bunun yanı sıra, Malatya'nın farklı bölgelerini birbirine bağlayan ulaşım ağında yaşanan eksiklikler de işin cabası…