CHP Malatya Milletvekili Veli Ağbaba, 31 Mart Mahalli İdareler Seçimlerinde büyükşehir için girdiği seçimi kaybetti ama onun kazandığını kimsenin kazanabileceğini sanmıyorum.

12 yıldır milletvekilliği yapan Veli Ağbaba, 6 Şubat depremlerinde Malatya’da herkese dokundu. Klasik olacak belki ama ekmek, su getirdi, kimsenin bulamadığı çadırları buldu, giysisinden gıdasına, yakacağından hayvan yemine, bebek mamasından bezine, tekerlekli sandalyesinden hijyen malzemelerine her şeyi Malatya’ya yığdı…

Ne yapalım?

İlla ki yazıyı okuyan birisinin kafasından geçecektir bu soru! Çünkü seçim günü bile bazı kişilerden yaptığı çalışmaların küçümsendiğine şahit oldum. Üzüldüm açıkçası.

Üzülmemin en büyük nedeni o zor günlerde sahada gördüğümüz bu insanlar bize umut aşıladı. Çokça tartışılır, “Tek o sahadaydı. O bir su bile vermedi. Depremde Malatya’da bile yoktu. Ekmek, su bulamadık. Soğukta titrerken yanımıza bir tek o geldi” daha sayılabilir…

Veli Ağbaba’yı tebrik etmek lazım. Tabii Sami Er’i, Bilal Yıldırım’ı, İbrahim Gezer’i ve aday olan diğer bütün isimleri! Zor günde ateşten bir gömlek giymek her babayiğidin harcı değil. Ama bir fark var ki milletvekilliğini bırakıp, Malatya için taşın altına elini, gövdesini koymak hiç kolay değil. Hatırlıyor musunuz, seçim kampanyasını ilk başlattığı 17 Şubat’taki gafını yandaş medyaya gün doğmuştu ama Ağbaba çok dalga geçti bununla, aldırmadı, işine baktı.

Yandaş medya demişken… Onu gafından dolayı eleştirenler keşke seçim kampanyasında da birkaç kez yanında olsaydı. Ama ona ‘açız’ diyen ‘ayakkabım yırtık’ siteminde bulunan emeklileri haber yapamazlardı. Yürekleri yetmezdi çünkü!

E… Bende Veli Ağbaba’yı övüyorum şimdi. Sanırım yandaş oldum…

Aslında ben Malatya için verilen bir emeğe saygı duymaya çalışıyorum. Deprem döneminde yaptıklarını yakından bilen biriyim. Sadece 6 Şubat değil, 2020 Elazığ depreminde de çok koşturdu, çok çalıştı. Malatya’nın sesinin duyulmadığı dönemde bağırmaktan sesi kısıldı. Milletvekillerini Malatya’ya yığdı. “ Ankara Büyükşehir Belediyesi neredeydi?” diyenler, Mansur Yavaş Akçadağ’daydı. “Okulumuzu yap dediler” “Hay hay” dedi. Kimse bilmez çünkü muhalefette olan bir başkanı o gün kimse takip etmedi, haber yapmadı. “ İstanbul Büyükşehir Belediyesi neredeydi?” İnanın siz görmek istemediğiniz için görmediniz ama Malatya’daydı.

Malatya’ya geldiler de ne yaptılar? Kimine göre gezip gittiler…

Gezip gittilerse bu kadar yardım nereden geldi? Malatya’ya binlerce ekmeği Ankara Büyükşehir Belediyesi göndermedi mi? Malatya’da ilk ekmek nasıl dağıtıldı?

İnsan unutur, insan şaşar ama insan nankör olmamalı…

Milletvekili Veli Ağbaba’nın yaptığı siyaseti konuşmuyorum ama Malatya’ya yaptıklarını da unutmuyorum. Binlerce insanın unutmadığı gibi!

Çokça şahit oldum, “Yanımızda tek bir sen vardın” ifadelerine. Yeşiltepe’de kadınların Ağbaba’ya dualarını duydum, gördüm. Çocukların ona sarılmalarına bizzat şahit oldum.

Son basın toplantısında oldukça güzel bir konuşma yaptı. “Malatya’dan bir şey olmaz, git Ankara’ya” diyenlere, “Malatya’da daha çok çalışacağım. Malatya için elimden gelen her şeyi yapacağım” dedi. “Sahipsiz Malatya” söylemini yıkıp, attı. Birleştirdi ülkücülerle muhafazakârları, Türklerle Kürtleri, sağcılarla solcuları, zafer işareti yapanlarla bozkurt ve Rabia işareti yapanları birleştirdi. Mahalle mitinglerinde gördüğüm en farklı tabloydu. Hayatı boyunca kendisine oy vermeyenlerle dost oldu, kucaklaştı, sarıldı. Herkesi dinledi ama herkesi 10 yaşındaki çocuğu da dinledi, 80 yaşındaki dedeyi de!

Dedim ya insanoğlu unutur ama nankör olmamalıdır! İnsanoğlu vefayı her zaman tutmalıdır yüreğinin bir yerlerinde muhafaza etmeli!