Yılmaz Özer’in (Aşık Mutsuz) İrdeleyin Hele Beni (Sage Yay., Ankara 2016) adlı kitabında yayımlanmış konumuzla ilgili ezgilendirilerek okunan üç eseri vardır. Bir şiir de Cezaevi Müdürüne seslenilerek yazılmıştır. Bunlar, Müdür Bey (139), Mahpusane Çeşmesi (288-89), Sağımız beton da solumuz demir (340-41) ve Zindancı (280-81) başlıklarını taşıyor. Kaç gün oldu şurda memur olalı diye başlayan Zindancı adlı şiir,1971’de Elbistan Cezaevi’nde yazılmıştır. Gardiyan (Memur Bey), davranışları bakımından şaire, yine bir zindancı gibi görünmektedir. Bakalım aşık, ona nasıl sesleniyor:
Kaç gün oldu şurda memur olalı
Dikilip karşımda durma zindancı
Yırtık pantolonun tamir olalı
Şişirip göğsünü germe zindancı
Boşa dememişler insanlar beşer
Yanılıp yakılıp hataya düşer
Belki bir gün sana dar mezar eşer
Kolundaki pembe sırma zindancı
Uygunsuz davranış olduğu zaman
Yasal işlemler yap gönül kırmadan
O da senin gibi insandır taman
Yıkıp falakaya vurma zindancı
Elimiz kolumuz bağlıdır diye
Aslanı boğdurman burda kediye
Mahkumsun, özgürlük yok diye diye
Tutsaklık dersleri verme zindancı
Kasıtlı mı yaptım yoksa kaza mı
Sorularla yorma git hafızamı
Yargıç sorgulamış vermiş cezamı
Daha ötesini sorma zindancı
Dostlar ile karlı dağ var arada
Çok sebep var bu kanayan yarada
Ana da baba da sensin burada
Değerini yere serme zindancı
Yokluk girdi özlem girdi araya
Fazla değme Yılmaz’daki yaraya
Onurum uğruna düştüm buraya
Tepeden bakıp hor görme zindancı
2010 yılında Malatya Ceza İnfaz Kurumu ile Radyo Kral 44’ün ortak düzenlediği, arkadaşım Umut Bozkurtoğlu ile birlikte katıldığımız Malatya E Tipi Cezaevi’nde icra edilen kültür etkinliği kapsamında düzenlenen şiir yarışmasında beğenilen şiirlerden biri de Gazi Karakuş adlı mahkuma aitti. Öpmeyin Beni Alışık Değilim başlığını taşıyan şiir, konunun günümüze kadar uzayan parçalarındandır. Basit ve yalın bir anltımla insan duygularının ifadesidir:
Hasretle sarılmayın bana
Koklamayın beni kimseye yakın değilim
Neden ağlarım kimin yüzünden
Öpmeyin beni alışık değilim
Gözyaşlarımı tutamıyorum
Her damla hasret olur özlem olur
Akar derin izler bırakır
Öpmeyin beni alışık değilim
Sarılmayın bana
Hasretten dolar gözlerim
Kurur dudaklarım
Neden ağlarım kimin yüzünden
Öpmeyin beni alışık değilim
Konuşamam
Düğümlenir boğazımda kelimeler
Seni çok seviyorum anne demek
Yutkunurum kalmamıştır tükürük
Öpmeyin beni alışık değilim
Görüşe gelirken çok şeyler söylemek
Duygularımı söylemek ah anne ah
Neden ağlarım kimin yüzünden
Öpmeyin beni alışık değilim
Görüşteyim şaşkınım şu göğsüm dolu
Boş yer arasan zaten yok
Ne sevgi ne hasret ne de sarılmak
Öpmeyin beni alışık değilim
Sadece sevgiye aç
Kucaklaşmaya hasret
Öpülmeye özlem
Ana ve babamın yanında kalmak için
Her şeye aç ve açık
Öpmeyin beni alışık değilim
