Ömür denen kumaştan, bir hayat dikiyor insan,
Düğmelerini iliklemeden,
Şarkılarından kaçamadan…


İnsanlar vardır, dostturlar, ömürlerini güzel şeylere, iyi değerlere adarlar. Vicdanlarımızı temsil ederler, sözlerini eğip bükmezler. Dürüstlük kadar, toplumsal meselelerle ilgilenirler, kanaat önderidirler. Toplum da benimsemiştir onları, onlar konuşunca toplum dinler, sözlerinde bir derinlik, güzellik arar…

İşte tam da böyle biriydi Erdoğan ÜNVERDİ; namı diğer Erdoğan Dede. Erdoğan Dedeyi kaybettik. O, arkasında güzel sözler, zengin bir vicdan, iyi bir insan portresi bırakarak ayrıldı aramızdan. Her gidiş gibi, onun da gidişi erkendi ve beklenmedik bir gidişti. Geçen günlerde karşılaştığım iki dostum, bana Onun kalp krizi geçirdiğini söylediler. Hemen telefona sarıldım; telefonu çalıyordu, ama cevap veren olmadı. Anlaşılan o ki bir daha telefonun diğer ucunda o olmayacak. Bazen bir davet için, bazen hâl natır sormak için telefonun bir ucunda olurdu hep. Biz onu ihmal etsek de o, iki haftada bir arardı, ayda bir katıldığımız toplantıların müdavimiydi.

Onu keyifle ve ilgiyle dinlerdik. Mert bir adamdı; yazın arabasıyla bizlere meyve kasaları taşırdı. Bir keresinde, “Aşurenin malzemelerini ben alayım” dedim; Dede gülümseyerek “Neden olmasın. “ dedi. Birlikte gidip malzeme aldık, o da bizlere tatlı ısmarladı. Takılırdı zaman zaman… Bizleri özel günlere davet etmekte hiç geç kalmazdı. Lokmaya ya da aşureye sıklıkla gider, Erdoğan Dedeyle uzun sohbetler gerçekleştirirdik.

Yüzü hep güleçti. Sözleri de öyleydi. Çevresindeki insanlara moral verir, dertlerini dinler, sorunlarıyla ilgilenirdi. Eleştirirken bile, yüzünden gülümseme eksik olmazdı. 20 yılı aşkın bir dostluğumuz vardı. Son davetine icabet edememiştim; sonra arayıp mazeretimi bildirince; “Tamam sen bize ikramda bulunursun, anlaşırız!” demişti. Sonra gülümseyerek, “En kısa zamanda ziyaretine geleceğim.” demişti. Ne yazık ki tekrar bir araya gelemedik, sohbet edemedik bu güzel insanla.


Son derece kibar bir insandı. İnsanları kırmamaya özen gösterirdi. Onu kıranlara bile müsamahakâr davranırdı. Sabırda söz eder, her kesin kendi yanlışının farkına varması için zamana ihtiyaç olduğunu hatırlatırdı.

Dostum Turan Özkan’ın paylaştığı gibi “Erdoğan ÜNVERDİ Dede Hakka yürüdü. Devri daim olsun. Hak Muhammed Ali yoldaşı olsun.” Bütün dostların başı sağ olsun. Güzel insan, seni özleyeceğiz. Mekânın cennet olsun…